Instellingsnamen, graden en titels in het hoger onderwijs

In opdracht van het ministerie van OCW is onderzocht hoe vaak er onwenselijk gebruikgemaakt wordt van instellingsnamen, graden en titels. Door middel van een (geautomatiseerde) webanalyse en interviews met verschillende stakeholders is bekeken hoe vaak het voorkomt dat instellingen die niet op grond van de WHW erkend zijn, in hun studievoorlichting en overige communicatie ten onrechte suggereren erkend te zijn als universiteit of hogeschool. Ook is bekeken of er instellingen zijn die ten onrechte zeggen erkende graden, titels en diploma’s af te geven. Het kan hierbij gaan om het verlenen van bijvoorbeeld bachelor- of mastertitels of de graad van PhD. We hebben hierbij ook aandacht besteed aan de mate waarin buitenlandse instellingen zich op de Nederlandse markt voordoen als erkende aanbieder van hoger onderwijs. Aan de kant van de studenten is in dit onderzoek bekeken in hoeverre zij zich bewust zijn van de controle op erkenning door de overheid en de NVAO. Bedrijven is gevraagd of zij bij sollicitaties rekening houden met de controle op echtheid van diploma’s van sollicitanten. Er is aanvullend een enquête uitgevoerd onder bedrijven over ervaringen met dubieuze diploma’s; aanvullend zijn hierover twintig bedrijven geïnterviewd. Daarnaast zijn enquêtes en interviews gehouden met ambassades over ervaringen met dubieuze diploma’s met Nederland als oorsprong en is een webanalyse gedaan van sociale media naar studenten die dubieuze diploma’s opvoeren.